Larissa – We kregen wekelijks €50 om alle boodschappen te doen

Larissa is 21 jaar oud en woont in het plaatsje Winkel in het noorden van het land. Ze zit op het Horizon College in Alkmaar en heeft via Speaking Minds advies gegeven aan de BUCH-gemeenten. Dit zijn vier zelfstandige gemeenten, met één gezamenlijke ambtelijke organisatie bestaande uit: Bergen, Uitgeest, Castricum en Heiloo. Larissa volgt de studie gespecialiseerd pedagogisch medewerker op het mbo.

“Ik had eigenlijk geen verwachtingen van het project. Het was wel een eigen keuze om hieraan deel te nemen, maar ik deed het in eerste instantie om een vrijstelling voor het vak Burgerschap te krijgen. Een half jaar later is Speaking Minds een ‘uit de hand gelopen hobby’ van mij geworden.”

De vraag van de BUCH-gemeenten aan de jongeren was: hoe kunnen we de toegankelijkheid van de gemeente naar jongeren die te maken hebben met armoede verlagen?

Wanneer had je het idee: dit is niet zomaar een project?

“Tijdens de eerste bijeenkomst dacht ik al: dit is anders en leuk. We deden vrij snel een opdracht genaamd ‘over de streep’, waarbij je door stellingen letterlijk over een streep moest lopen als je ‘ja’ kan antwoorden op de stelling. De stellingen gingen over armoede en schulden, waardoor je direct heel open moest zijn naar elkaar. Daarna merkte ik al vrij snel dat je met dit project echt naar een doel aan het werken bent.”

Kun jij vertellen wat armoede voor jou betekent?

“Armoede betekent voor mij: dat je jezelf niet kunt voorzien van basisbehoeften en niet kunt rondkomen met het geld dat je hebt. Ik heb ook armoede meegemaakt thuis, toen ik een stuk jonger was. Dat heb ik als vrij heftig ervaren. Mijn ouders gingen scheiden en ik woonde toen samen met mijn zusje bij mijn vader. Mijn moeder is uit beeld. Mijn vader kon niet werken, doordat hij chronisch ziek is. In het begin ging het goed, toen werkte mijn vader nog wel. Een paar jaar later werd hij zieker, waardoor hij arbeidsongeschikt werd en er dus steeds minder geld binnenkwam.”

Kreeg jij dit bewust mee?

“Ja, door brieven die maar binnenkwamen en uiteindelijk ook door deurwaardes. We gingen ook nooit uit eten of op vakantie. Daarnaast kon ik niet altijd mee met vrienden een terrasje pakken, of andere leuke dingen doen zoals een avondje naar de bioscoop. Ik ben wel vrij snel gaan werken, waardoor ik mijn eigen inkomen had en de afleiding die ik nodig had. Van het geld dat ik verdiende kon ik uiteindelijk ook op vakantie. Ik betaalde veel zelf: mijn kleding, de kapper, iets lekkers, mijn telefoonkosten en mijn zorgverzekering toen ik 18 jaar werd.”

Heb jij destijds iets gemist vanuit de gemeente?

“We hadden een bewindvoerder, maar het bleek helaas dat diegene zijn werk niet zo goed deed. We kregen wekelijks €50 om alle boodschappen te doen met z’n drieën. Je vindt je weg erin, maar als je nog maar €1 hebt, dan moet je bewust kiezen waar je die euro aan uitgeeft. Haal je dan brood of iets anders? Mijn oma sprong gelukkig vaak bij als het moest. Ook zorgde mijn oma ervoor dat mijn zusje zo nu en dan wel nieuwe schoenen en kleding kreeg, zodat zij niet bewust mee kreeg waar wij in zaten.”

Vanuit de gemeente kreeg je een bewindvoerder die zijn werk dus niet goed deed. Hoe is dit afgelopen?

“We bij de Stadsbank terecht gekomen. Zij hebben ons geholpen en wij kregen een schadevergoeding, omdat de bewindvoerder het had verknalt. Uiteindelijk ging het gelukkig steeds beter en nu is mijn vader na zes jaar uit de schulden. Ik woon nu op mijzelf, samen met mijn vriend. Omdat ik snel mijn eigen inkomen had en zelf verantwoordelijk was voor mijn geld, ben ik heel kritisch gaan kijken: heb ik dit echt nodig of niet? Al geniet ik nu wel extra van het leven. Als ik zin heb om uit eten te gaan en ik het geld heb, dan doe ik dat. Dat kon ik eerst niet en nu wel, dus daar geniet ik dan extra van.”

Wat was, met je eigen ervaringen in je achterhoofd, jouw advies aan de gemeente?

“Schakel jongerenambassadeurs in, zodat jongeren naar jongeren kunnen stappen. Ik moest alles zelf betalen en ik had niemand die mij hielp. Ook de bewindvoerder en de Stadsbank niet. Ik heb alles zelf uitgezocht, met behulp van internet. Mijn vader kon mij ook niet helpen met het aanvragen van bijvoorbeeld zorgtoeslag of studiefinanciering. Ik had daar wel graag in geholpen willen worden.”

Heb jij nu nog contact met de BUCH-gemeenten?

“Ja, voornamelijk via WhatsApp. Daarnaast ga ik in mijn vrije tijd met een beleidsmaker meelopen met een nieuw Speaking Minds traject. Vanuit Speaking Minds wordt iemand bij de gemeente opgeleid om het project voort te kunnen zetten en ik ga meelopen en hierbij helpen. Ik wil graag verder met dit onderwerp, omdat ik het gevoel heb dat ik andere jongeren kan helpen doordat ik zelf ervaringsdeskundige ben.”

“Ook ga ik met mijn medestudent Rianne, die ook mee heeft gedaan met Speaking Minds, een informatiepunt opstarten op school, in samenwerking met het Horizon College en de gemeente. Dit was ook één van de adviezen: een punt waar jongeren terecht kunnen met al hun vragen over subsidies, schoolgeld, enzovoort.”

Hoe ziet dit informatiepunt eruit?

“Jongeren zitten vrijwillig bij het informatiepunt op school waar je informatie kan krijgen over wat je moet doen als je bijvoorbeeld 18 jaar wordt of als je studiefinanciering aan moet vragen. Er staat altijd een laptop klaar, waardoor je samen met diegene die de hulpvraag heeft direct aan de slag kunt. Door mijn persoonlijke contacten en ingang bij de gemeente weet ik nu wel waar ik terecht kan. Uiteindelijk is het de bedoeling dat veel meer jongeren de gemeente weten te vinden door het informatiepunt en doordat de BUCH-gemeenten jongeren beter weten te bereiken met de adviezen die zij krijgen vanuit Speaking Minds.”

Larissa is na het project ambassadeur geworden bij Speaking Minds en spreekt o.a. op diverse congressen en evenementen. Zij vindt het enorm belangrijk om haar stem te laten horen, haar ervaringen te vertellen en anderen te kunnen inspireren en helpen.