‘Jongeren moeten ook aan de bel kunnen trekken als er schulden zijn’

Als de presentatie tijdens de slotbijeenkomst van Speaking Minds begint is ze een beetje zenuwachtig. Maar eenmaal echter de microfoon vertelt Melissa hoe ze haar moeder overhaalde om zich te melden bij schuldhulpverlening. “Ik was 15 jaar en kon nergens aan mee doen. Dat moest veranderen.”  

Hoe Melissa erachter kwam dat haar moeder schulden had

De situatie van Melissa, haar moeder en broertje verandert in een paar maanden tijd compleet als haar ouders besluiten uit elkaar te gaan. Ze kunnen het huis waarin ze wonen niet meer betalen. Gelukkig staan ze op de urgentielijst en krijgen ze al snel een andere woning toegewezen. Alleen betekent dat wel dat ze moeten verhuizen naar Tilburg. En juist die verhuizing maakt dat voor Melissa een en ander heel duidelijk wordt. “Ik kwam erachter dat we in de schulden zaten en dat we hulp nodig hadden.” Haar moeder wil daar alleen niks van weten en probeert te doen alsof er niets aan de hand is. “Ze schaamde zich heel erg. We hadden het eerst goed en zijn toen in de problemen gekomen. Dat vond mijn moeder moeilijk om te accepteren.” 

Je kan niet mee met uitjes

Het heeft alleen wel grote gevolgen voor het leven van Melissa, die dan 15 jaar is. Als leerlingen uit haar klas gaan bowlen, kan ze niet mee. Ze zegt dat ze naar familie toe moet. “Smoesjes natuurlijk, maar ik durfde niet eerlijk te zeggen dat ik niet mee kon omdat ik er geen geld was.” Op een dag besluit ze om dan maar zelf aan de bel te trekken bij hulpverleners. Alleen is Melissa dan pas 16 jaar oud en kan ze niet veel doen. Als minderjarige heb je toestemming nodig van je ouders om voor hulp in aanmerking te komen. Je moet instanties inzicht kunnen geven in de inkomsten en uitgaven van je ouders en zonder hun toestemming gaat dat niet. “We hadden dus best recht gehad op zoiets als de ‘meedoenregeling’. Dan krijg je bijvoorbeeld een bedrag per jaar om naar de bioscoop te gaan of ik had dus mee kunnen gaan bowlen!”  

Er moet iets gedaan worden aan de leeftijdsgrens

Meedoen aan Speaking Minds vond ze in het begin best spannend en zwaar. Ze durfde niet zoveel over zichzelf te vertellen. Totdat ze inzag dat ze met haar eigen ervaring mogelijk anderen zou kunnen helpen. Tijdens het traject heeft ze samen met haar schoolgenoten gewerkt aan een voorstel. Ze adviseren de gemeente Tilburg nu om iets te doen aan de leeftijdsgrens waarop je in aanmerking kunt komen voor hulp, zodat minderjarigen zich ook zonder de toestemming van hun ouders kunnen melden. Als de ouders niet mee willen werken, bijvoorbeeld uit schaamte, dan moeten er sociaal werkers bij gehaald worden. Die kunnen de jongeren dan bijstaan, zo staat er in het plan beschreven. 

 Ook na Speaking Minds wil ik iets blijven doen voor jongeren 

Na haar presentatie staat ze met een grote glimlach tussen de andere Speaking Minds deelnemers te praten met een aantal raadsleden. Ze krijgt allemaal complimenten, omdat haar verhaal durfde te delen. “Ik heb veel geluk gehad juist, dat het bekend werd. Daardoor kregen wij hulp.” Ze hoopt dat ze ook na Speaking Minds iets kan blijven doen voor andere jongeren. De wethouder belooft met de ideeën aan de slag te gaan. “Ik hoop dat er een nieuwe regeling komt, zodat ook jongeren hulp kunnen zoeken. Misschien kan ik daar als ervaringsdeskundige wel iets in blijven betekenen.” 

Zelf zal ze niet meer zo snel met schulden te maken krijgen, zegt ze. Ze wil zoveel mogelijk diploma’s halen. Na schooltijd werkt ze zo vaak als ze kan. Tot voor kort had ze zelfs twee bijbaantjes.