Twee baantjes is soms niet genoeg
Je verplicht voelen om het huis uit te gaan omdat anders je ouders gekort worden op hun bijstand. De kostendelersnorm kan ervoor zorgen dat jongeren in grote problemen terechtkomen. Ook Angelique uit Maastricht weet wat het is om vanwege een bepaalde regelgeving in schulden terecht te komen. Ze deed mee aan Speaking Minds en vertelt haar verhaal.
“Soms begon ik pas om tien uur ’s avonds aan mijn huiswerk. Ik werkte na schooltijd vaak wel dertig uur per week om alles te kunnen betalen. Uiteindelijk ging dat niet meer en moest ik mijn werk opzeggen. Toen ik ineens drie maanden zonder werk zat heb ik hulp gezocht, omdat ik anders verder in de schulden terecht zou komen.”
“Sinds mijn zestiende werkte ik bij de supermarkt. Daar verdiende ik best goed. Wel moest ik veel uren maken en dat was zwaar, omdat ik ook fulltime naar school ging. Maar het kon niet anders. Totdat ik 18 werd en ik met mijn salaris de uitkering van mijn ouders in gevaar bracht. Omdat ik ook steeds meer botste met mijn vader, besloten we dat het beter was dat ik op mezelf ging wonen. Zo bleven mijn ouders, die allebei afgekeurd zijn, hun uitkering ontvangen. En ik ging ergens anders wonen.”
“Dat was geen gemakkelijke periode. Mijn dagen waren lang. Om half negen moest ik op school zijn. En direct na school ging ik dan naar de supermarkt waar ik soms tot half negen ’s avonds, of zelfs tot half tien aan het werk was. Daarna moest ik mijn huiswerk nog maken. Ik weet dat de school zelfs een keer de supermarkt heeft gebeld om te zeggen dat dit zo niet langer door kon gaan. Het bleef twee weken rustig waarna het opnieuw misging en ik te veel moest werken. Uiteindelijk heb ik na een aantal jaar mijn baan op moeten zeggen.”
“Inmiddels had ik wel zo’n duizend euro per maand nodig om alles te kunnen betalen. Ik werkte via het uitzendbureau in de zorg. Dat leverde niet genoeg op, maar een paar honderd euro per maand. Ik vond een tweede baantje, bij een grill restaurant. Daar werd ik alleen zo rot behandeld dat ik besloot ermee te stoppen. Ook het werk via het uitzendbureau stopte. Toen zat ik ineens drie maanden zonder werk. Ineens had ik een schuld van vijftienhonderd euro.”
“Via school deed ik mee aan Speaking Minds. In het begin begreep ik niet echt wat de bedoeling was, maar toen we meer opdrachten kregen en zelf dingen mochten gaan doen werd het duidelijker en vond ik het ook leuk. Uiteindelijk hebben we verschillende adviezen gegeven aan de gemeente. Zo was er een groepje die een app bedacht. Die app moet jongeren helpen om de weg naar de juiste hulpverleners te vinden. Anderen kwamen met een informatieflyer en wij maakten een social media plan om jongeren te bereiken.”
“Zelf kon ik ook uit ervaring spreken. Tijdens een van de gesprekstafels die we hadden sprak ik een beleidsmedewerker. We hadden het over de hulp aan mensen die in de schulden zitten. Toen heb ik gevraagd wat er eigenlijk gedaan wordt voor mensen die nog geen schulden hebben, maar wel in de problemen dreigen te komen. Via deze beleidsmedewerker ben ik toen zelf bij de kredietbank terechtgekomen en kreeg ik hulp. Daarna ben ik gelukkig ook weer snel aan het werk gegaan.”
Na 8 maanden is Angelique via hulp van de kredietbank en de beleidsmedewerker van haar schulden afgekomen. Die snelle hulp heeft ervoor gezorgd dat ze niet in de problematische schulden is gekomen en een dak boven haar hoofd heeft kunnen houden. Via budgetbeheer op maat wordt ze nu nog steeds ondersteund om haar financiën op orde te houden. Ze heeft met succes haar studie af kunnen maken en is nu bezig om begeleider in de gehandicaptenzorg te worden.
